این پست برای آقای مهندس علی رستگاری است که نسبت به این جمله واکنش نشان داد و به من گفت این جمله برای من خیلی سنگین است:
وقتی حسین(ع) در مسلخ است چه به نماز ایستاده باشی و چه به شراب نشسته باشی! هر دو یکی است. (شریعتی)
پرده اول: برای مظلومیت حسین همین بس که بعد از گذشت هزار و چندصد سال مسلمان شیعه ایرانی می ترسد از حسین دفاع کند ... آقای رستگاری اگر در کوفه بودی به خاطر اتحاد چه می کردی؟ آیا تو هم به طرف حسین سنگ می انداختی؟ در اتاق کارم یک تخته وایتبردی (تخته سفید) هست که تا به حال هیچ کس به آن هیچ توجهی نمی کرد. ولی از آنجا که من یک وبلاگنویس هستم و قدر تخته های سفید را می دانم و به قدرت تاثیرگذاری قلمم آگاهم سعی کردم هر دو سه روز یکبار مطلب جدیدی در بالای این تخته بنویسم. این کار را کردم و به طور شگرفی نتیجه اش را دیدم.
یک هفته پیش جمله بالا را روی تخته نوشتم تا اینکه دو سه روز پیش مهندس رستگاری وقتی آمد مبلغ حق کارشناسیش را از ما بگیرد چشمش افتاد به آن جمله و لب به اعتراض گشود:
این جمله خیلی برای من سنگین است. ما باید با سنی ها متحد باشیم. و سنی ها این حرف ها را قبول ندارند!!!
عجیب است که شیعه مسلمان به بهانه اتحاد سنگ اعتقادی سنی ها را به سینه می کوبد! و این بسی شرم آور و ننگین است پا پس کشیدن از حرف حق به بهانه های واهی. در حالی که امام خمینی گفت: اگر تمام ایران بر علیه من قد علم کنند من ذره ای از راه خودم منحرف نخواهم شد!!! به طور شک آقای رستگاری امام حسین را قبول ندارد که با تمام ادعای روشن فکری اش چنین به نفع شیطان موضع گیری می کند!
پرده دوم: دیروز سالگرد حماسه غرور آفرین ۹ دی بود. من با تمام وجودم قلمم را رسانه می کنم و در کنار تهرانی های عزیز که صداهاشان را رسانه کردند تا گوش بی بی سی را کر کنند و به مستکبران نشان دادند که هشیار و بیدار هستند و هیچ گاه اجازه نخواهند داد تا چشم طماع شیطان به کشور ما امیدوار باشد فریاد می کشم مرگ بر آمریکا. مرگ بر انگلیس. مرگ بر اسرائیل. مرگ بر منافق.
پرده سوم: بنده از رئیس محترم قوه قضاییه خواهش و تمنا می کنم در کنار این حمایت های مردمی و اعلام انزجار آنها از منافقین فرصت را مغتنم بشمار و بیش از این وقت را هدر نده و کار سران فتنه را یکسره کن! ما از قوه محترم قضائیه می خواهیم تا در این امر تعجیل کنند و چه بسا مصلحت آینده ما خشکاندن ریشه فتنه و نفاق است. که اگر مصلحت اندیشان سخن پیامبر را گوش کرده بودند و شکم معاویه را روی منابر دریده بودند هیچگاه روزگار یزید فرا نمی رسید. و اکنون نگذارید از اصلاب معاویه های امروز یزیدیان متولد شوند. این معاویه ها داعیه دار حکومتند و سودای قدرت در سر می پرورانند!
شما که خودتون در جایگاه یزید نشسته‌اید و هرکس با شما مخالفت کند مخالف خدا و رسولش قلمداد می‌شود. همانطور که به یزید نمی‌شد انتقاد کرد به رهبری هم نمی‌شود انتقاد کرد و نامه نوشت و الا سراز اوین و رجایی شهر در می‌آورند. همانطور که یزید مخالفان را می‌کشد شما هم می‌کشید. شما باید بگردید ببینید شمر هستید یا عمر سعد چون قد و اندازه‌تون هم به ابن‌مرجانه نمی‌خوره یا شاید هم تبارتون یکی باشه. خدا می‌دونه و خودتون. یک کمی فکر کنی می‌یابی.
الهم اهدناالراط المستقیم